Evet ne diyorduk? Hamilelikte beslenme çok önemlidir. Kuruyemişlerimi de yedim, çorbalar da içtim, köfteler de yedim ohhh. (Burayı okuyan hamile arkadaşlarımdan özür dilerim…)

Tay gibi seke seke işe gittim, toplantının ortasından Suriyeli göçmen bebelerle ilgili bir haber alınca oturdum ağladım.. Genel olarak gergin (hep aklımda düşük korkusu) ama dinç bir hamileydim. DİM! DİM! DİM!

Bir sabah, gözümü açtım, dünya dönüyor. Önceki akşam ağzımın tadı yoktu, aç gibi yattım ondan oldu sandım… Kraker yedim, kustum, su içtim kustum…

Sonra anladım ki, geldik kutsal haftalara! Oysa daha düne kadar bulantın var mı diye soranlara hava atıyordum: ‘Yoo, at gibiyim, hiiiç sorun yok!’

Meğer bu işler sonradan işliyormuş.

Kandaki b-HCG hormanu yani ‘içinde insan büyütme hormonu’ iki güne bir kendini ikiye katlıyor düşünsene? Düşünmesi de zor, yaşaması da… Bugün 6000 olan değer iki güne 12.000 oluyor. Sen de sürekli teknede, bozuk midye yemişsin gibi geziyorsun!

İşler güçler ne olacak bilemediğim bir haftaydı 8. hafta… İlaç alma fikrine çok çok uzaktım, acı çekiyordum, açlıktan ajite oluyordum ama doktoruma alo deyip ilaç sormuyordum… Sonra ne mi oldu?

İlaçtan kaçarken seruma tutuldum…