Evet! 9. haftayı yazdığımdan beri sesim çıkmamış. Geriye dönüp yazabilirim hafta hafta ama böylesi daha gerçek olacak.

Bugün, 14+ 5’ten sesleniyorum ey dinleyen! Duy beni!

Bu sırada neler oldu neler, evimizi sattık, yeni bulduğumuz ev için bir sürü telefon görüşmesi yapıp bir sürü ustaya evi gösterdim. Fiyatlar aldım, malzeme öğrendim. Vizeye başvurdum ve evet yurtdışına çıktım!

Sürünerek geçen ilk trimestrden sonra pek umudum yoktu ama başardık! 12. haftanın içindeyken önce ikili test vardı. Ense kalınlığı ölçüldü bebenin, iyi çıktı. Kan verdim, ama sonucu çıktığında biz çoktaaan gitmiş olacaktık yabancı diyarlara. Yarım saat de ultrasonda seyrettim. O gün kocacık yoktu yanımda, acayip toplantıları vardı. Tek başıma, doktorun her dediğini beynime kazıya kazıya izledim bebeyi. Eşşek sıpası çok komik çocuk. Kollar bacaklar çiroz. Surat desen iskeletor! Arada ultrasonda yüzüme bakıyor dönüp, ödüm kopuyor  =)

Neyse 13. haftada İngiltere’deydik. Bir güzel yedik, içtik, midem çok çok az bulandı. Yanında kaldığımız arkadaşlarımız da sağ olsunlar ellerinden geleni yaptılar rahat edelim diye. Ulen burda her gün gördüğüm insanlar o kadar dikkat etmiyor midemin belasına. Teee 10 yılda bir gördüğüm arkadaşım sanki kendisi hamileymiş gibi…

İşte ben diyeyim Mr. & Mrs. Smith sen de gıcık gebe Londra’da! Geçti bizim 8 gün, memlekete bir döndük, olmuş bizim bebe 14  haftalık!

Bu aralar acayip depresifim. Çünkü iştahım geri geldi AMA YEMEK PİŞİREMİYORUM! Çünkü kokuyor! Ve kokular beni hala mahvediyor.

Ben de bütün gün uyuyup aç acına yatıp baş ağrılarıyla uyanıyorum iki gündür… Bakalım nereye kadar böyle gidecek, nerede ben evden çıkıp hazır da olsa bir şeyler yemeye başlıycam?

Acilen kendime meşgale bulmam lazım. Yoksa ben önümüzdeki 6 ayda deliririm burada!

Polimer kil kursundan dikiş kursuna, seramik atölyesine artık allah ne verdiyse saldırıcam. Yoksa bu can dayanmaz. Çat diye çatlar.

Ha bu arada, bu yazı çok uzamasın, ama şimdiden ucunu vereyim ipin:  Analık ve dertlerimiz konulu bir nevi farkındalık sürecine girdim. Olay benim analığımdan çok bana yapılmış olan analık ve bende kalan hasarlar.

Hadi o da sonraki yazının konusu olsun.

Öperim gözlerinizden. Hayır hala göbeğim çıkmadı =)