Günaydınn! Şak, şak, şak! Hanimiş benim küçük farem? Gel, sarılalım!

Anneliğimin 6. ayında yanımda serpilip büyüyen bir bebe, sabahları böyle bir günaydınlaşma hali var 🙂

Günaydınlaşırken bana doğru yuvarlanıp boynuma sokulan bir bebe ❤️. Deliriyorum!
Bu ay, artık kendimi hiç yalnız hissetmiyorum. Markete de gitsem, sahile de insem devamlı sohbet edebileceğim biri var yanımda.

Ben zaten hep sohbet ediyordum ama bebe bu, aylarca uyudu, sonra bebek arabasında durmadı hep kanguruda sokuldu koynuma…  🙂 O his şahane ama sohbet de çok güzel 😊. Şimdi, artık kanguruda illa uyuyayım demiyor, boncuk boncuk bakınıyor.  Bebek arabasında ağlamak yerine uyuyup uyanıyor. Gülücükler saçıyor, ağaçları gösteriyorum, izliyor… Ne desem dikkatle dinliyor. Bazen ağzını “oooo” yapıp dinliyor, bazen heyecanlanıp çığlıklar atıyor 🙂 Resmen anlı şanlı 2 kişi olduk bu ay ✌️.

Uyku düzeni konusunda mühendislik hesapları yapmada uzmanlaştığım, ek gıda ve blw için kitap okumaya başladığım, ev taşıdığım, karışık bir ay bu ay.

Amaaa asıl insanlara bir bebeği neden öpmemeleri gerektiğini anlatmaya -çokça- çalıştığım, “aman bi senin bebeğin var sanki” bakışlarına rağmen öptürmediğim aydayız. Anne olarak en çok başımın ağrıdığı ay da bu ay oldu. Kızım öpülmesin diye taklalar atmak ve sigara içen eş dosta “aman ha” demeye yetişmek kaygı bozukluğu yaptı resmen. Bu ayı böyle hatırlayacağıma eminim 🙂

Bebeğin aktif ve tontiş halleri geldikçe, çevreye de bi haller oluyor ve herkes mıncık mıncık bebek sevmek istiyor. Aylardır “anne-baba-bebek” üçgeninde koklaşırken bu üçgen genişlemeye başlayacak, ilk sinyaller bu ay geldi etraftan. Belki kalabalık aileyle yaşayanlar ilk günden saldı çocuğu başka kollara, ne mutlu onlara. Ama benim gözüm seğiriyor insanlar öpme pazarlığı yapınca.

Elleri zaten bütün gün ağzında, ayaklarını da emiyor artık. Kediden köpekten, tozdan topraktan sakınmam ama insan hastalığından korkarım. Hele ki o hasta olunca ben hasta oluyorsam, ben hasta olunca eşim işten izin almak zorunda kalıyorsa… Evde anası, danası, nenesi olanlar şanslı biraz, tek başına bebe bakan annenin hasta olmasıysa lüks. Bir de taşınma var kapıda, aman hasta olmayalım n’olur!

İşte böyle düşüncelerle, hafif deli deli geçti bu ay. Siz benim kadar takmayın kafaya 🙏🏻.

1 ay sonra, yeni evden, Hamburg’da bebekle yaşamdan, BLW’den?, ek gıdadan haberlerle görüşmek dileğiyle ❤️.