Emzirmek değil belki tek sebebi ama şu sıralar depresyonun içine doğru çekiliyorum… Burada her konuda ahkam kesip kendi gerçeğimi sussam yalan söylemiş olurdum. Üzgünüm. Yorgunum. Depresifim. Ve ne yapacağımı kestiremiyorum… Instagram’a sığmaz diye, sitede dursun yeri belli olsun diye bu yazıyı yazdım. Eğer okuyup fikir verebilirseniz, destek olabilirseniz çok büyük bir iyilik yapmış olursunuz… Şimdilik biraz dinlenmem lazım. Başım çatlayacak galiba…
—-
Kızım doğduğunda ilk 19 gün ememedi. Sütüm çoktu, kızım ememedi. Ben emzirmekten soğudum denedikçe. Sonra eşimin desteği(ısrarı?) sayesinde(yüzünden?) emzirebildim. O gün eve gelen Ebe Arzu Çulha’ya mesaj atmıştım gelmeden önce: “Eşim ısrar ediyor, ben emzirmek isteyip istemediğimden emin değilim…”
Ebe geldiğinde sormuştu emzirmek istiyor musunuz diye. Hızlıca geçiştirdim eşime duyurmadan. “Hadi yapalım hemen.”
Emzirmeyi öğrenip “başarınca”, kendimi “iyi bir anneden çok iyi bir eş” gibi hissettim. Beklenti buydu, ben de beklentiyi karşılamıştım. kızım emdikçe çok acıdı memelerim. Tek olsam bırakırdım belki ama eşimin gözünde tembel/kötü anne olmama telaşı vardı sanki bende. Ha bire emzirdim. 2-3 ayın sonunda acılar da bitti. Çok şükrettim eşime, sayesinde emzirdiğimi, kızım ile bağlandığımı, kızıma şifa olduğumu söyledim. Gerçekten böyle düşünüyordum. Ama bir yandan da bozuluyordum. Her şeye ortaklaşa girişen bir çifttik. kızım emmezken beslemeleri de ortak yapıyorduk. Ben sağıyordum eşim biberonu veriyor, biberonları yıkıyordu. Evde iş bölümü vardı.
Sonra birden ıslak tişörtlerimle, aşırı terli yorganım yatağımla, gece uykudan kalkmalarımla baş başa kaldım.
Eşim yardımcı olmuyor değildi ama benim manevi yalnızlığım bu gecelerde başladı… Uyanıp kalkıyordu ama geri yatırıyordum. Emince uyuyacak sen yat, sabah iş var diyordum. Belki çoğu evde düzen böyle. Ama bana yaramadı. eşim sahneden silindikçe ben kendimi çok yalnız hissetim. Yine de aylar geçiyordu bir şekilde.
İşten gelen eşim, kızımla yatana kadar uğraşıyor, bezini değiştiriyor, banyo yaptırıyor, yemek yapıyor, gece uykusuna yatırıyor… Hayal gibi bir kocan var diyenler de oluyor, biliyorum. Ama bunların hiçbiri, geceleri sabaha bağlarken hissettiğim yalnızlığı silemedi.
Delirdin mi, şımardın mı be kadın? demeyin. Okuyun.
Sonra Almanya’ya taşınma sürecine girdik. Ev terelelli oldu. kızım karmaşadan ürktükçe bana sokuldu. Küçük kuzum… İşte bu döneme geldiğimizde ben artık yalnızlığımı içime sindirmiştim. Eşim bir sürü operasyonel iş yapsa, kızımı tutsa, bana zaman kazandırsa da, kalbim ve beynim yalnızlıktan başka bir şey hissedemez oldu.
Ev taşıma yorgunluğunda dizlerim de tutmaz hale gelip çok ağrıyınca kolayıma geldi ve MAALESEF Kİ birkaç gün içinde kızım “memede uyuyan” bir bebek oldu.
İşte son 1,5 aydır böyleyiz. kızım ile gözümü açıyorum. Gün içinde acıktıkça emiyor. Sonra, her uyku öncesi uzuuun uzuun emiyor. Sonra uyandığında emiyor. Ve gece yatmadan önce, bir o meme, bir bu meme… Emiyor. Emdikçe ruhum çekiliyor.
Normal besleme emmesi keyif veriyor, hem de çok. Ama uykuya giderken ayaklarım geri geri gidiyor. Eskisi gibi bana veya babasına sokularak uyusun, artık emmesin istiyorum.
Uyku =emme olduğundan beri huysuz, sinirli, mutsuzum. Çok pişmanım ve kendime de eşime da çok kızgınım. Görüştüğümüz bir psikolog var, uyku danışmanı. “Taşınma döneminde sizden isteğim memede uyumaya alışmasın,” idi. Biz de tam olarak bunu yaptık. Aferin bize.
Şimdi, kızım ile uyanıyorum. Bütüün günün sonunda “Eşim kızımı uyut da ben bi markete, parka gideyim” deme şansım da yok. Her günü memeyle açıp memeyle kapatıyorum. kızıma değil ama nedense bedenime öfkeliyim. Memelerimi söküp atasım var. Ve hala İstanbul’dayım. Belki Hamburg’a dönüp kendi evimde olsam daha sağlıklı düşünüp çözümler bulabilirim ama beynim tıkandı artık.
Tuvalet kağıdı bitse öfkeleniyorum… Bu duyguyu tanıyorum, dişlerimi sıka sıka çenem uyuştu… Nasıl yaparım da yeniden kızımı memeden ayrı bir uykuya alıştırırım, nasıl yaparım da bu “hata yaptın cezasını çekiyorsun” halinden kurtulurum bilmiyorum.
Umarım kızım taşınma sürecinin stresinde memede ve bende huzur bulmuştur da işe yaramıştır bu çektiğim sıkıntı.
Öyle işte… Deyin bakalım depresyon mu bu yoksa iç daralması mı? Doğal ebeveynlik derken ebeveyn aklını oynatırsa napılır? Cevap arıyorum…
bir günce 
5 aylık son 1 aydır memede uyumaya alışmış bir bebek annesi olarak bu yorumlar beni korkuttu. Bende yarı farkında olduğum bir yalnızlık ve depresyon sürecindeyim ama bu ben de içine kapanma olarak başlar. Genelde bir şekilde bu içine kapanmadan çıkarım ama bu sefer çıkamazsam profesyonel destek almak gerekebilir.
İşin güzel yanı bu konuda yalnız değilmişim bir çok anne bu yoldan geçmiş. Ama kızım o kadar minnoş tüm bu zorluklara rağmen onu koynuma sokayım memede uyumak isterse de istesin diyesim geliyor. 2 gece her saat başı uyanınca vazgeçiyorum bu fikirden 😜
Bu günler geçecek biliyorum ben bitik olursam kızıma faydam en az olur onu da biliyorum. Bu yüzden kızım için de kendim içinde umarım en iyisini bir an önce bulabilirim.
Ezgi bu kısmı atlatmış bir anneden her tavsiyeye açığım. Ayrıca açık yüreklilikle bunları bizimle paylaştığınız için teşekkürler.
BeğenBeğen
Ne haldesiniz? Bloga yazıyı eklediğiniz zamanla yorum yazdığım zaman arasında baya bir fark ne yazıkki ama sizi yeni farkedebildim🙈 Yazdıklarınızı okuyunca da ah her anne aynı şeyleri mi yaşıyor die çok düşündüm. Herkes anlatıyor şöyle zordu böyle güzeldi herkesler aynı yollardan geçmiş. Kolayı yok bu anneliğin yolu engebeliymiş anladım. İki tecrübemden bahsedeyim belki size fikir olur, 15 aylık kızım var. 10,5 aylık olduğundan beri kendi kendine uyuyor. Sırf uyku problemlerinden ne kitaplar okudum ne tavsiyeler dinledim, yok ağlatarak uyutma, yok yavaş yavaş uzaklaşarak falan. Her bebeğe göre farklılık gösteren bişey bu bence, mesala kimi bebek emmez kimi bebek emer, bu bile uykuya dalışı etkileyen en önemli faktör. Ben cahilliğime veriyorum onca uykusuzluk meme reddi çevre baskısı falan filan ile 4,5 aylıkken uykuya dalışa geçmesi için uğraşmıştım poposuna pış pış yaparak ne ağlamıştı, kucağıma aldığım an uykuya geçmişti. Ah aptal kafam hangi mantıkla el kadar bebeye uyku eğitimi vermeye kalkmışım ki bilmem:( sonraki iki gün şaşırtıcı derecede çok kolaylıkla uykuya geçmişti. Ama hastalık diş büyüme atakları araya girince uyku eğitimi kalmıyor 6,7 aylıkken tekrar denedim bi hafta kadar kendi kendine uyudu poposuna pış pış yapıordum. Sonra tekrar diş araya girdi düzen bozuldu. Bu arada kucağımda biberonla sütünü içerken uyumaya devam ediyordu. Sonra bigün kucağımda bni itmeye bni istememeye başlad sütünü içerken yatağına yatırdım yanına emziğini koydum odadan çıktım, sütünü içerken uyuyup kalmış kendi yatağında. Sonraki günler aynısını yapmaya devam ettim, yatağına yatırıorum eline biberon veriorum yanına emzik odadan çıkıyorum, bazen hemen dalamıyor uykuya bağırıyor odadan mızıldıyor ama gitmiyorum. En fazla ağzına emziği verip geri çıkıyorum. En fazla 10 dk içersinde uykuya dalmış oluyor. Sanırım biraz sabır işi. Ama kafayı sıyırcak durumlara geldiğimi hatırlıyorum. Başka çocuk istemem diyenleri anlamıyordum da şimdi Bir daha doğurursam ne olayım diyorum kendi kendime 🙈 Ama yinede Allahım baktıkça bakasım sevdikçe sevesim geliyor, yüreğim patlıcakmış gibi de seviyorum. Ama Ah şu uykusuzluk olmasa…
BeğenLiked by 1 kişi
Merhabaa, ben de size ancak yanıt verebiliyorum. O yazıdan bu zamana çok şey değişti. Ela hala memede uyuyor ama ben bu konuyla barıştım ve kendimi yemeyi bıraktım. Biliyorum ki bir zaman sonra gece beslemesini bıraktırmam gerekecek(diş sağlığı için) o yüzden şu son bol dişli ve ataklı dönemini de memede rahat geçirsin sonra bir bakıcam pışpışa. Ela da aynen sizin yavrunuz gibi, bazen beni ittirip kendisi yatıyor yatakta ama uyumuyor. Ben yanına yatarsam uyur eşşek. Bakalım zamanlar her şey yoluna giriyor ve daha keyifli hal alıyor. Uykusuzluk da artık eskisi kadar koymuyor sanırım bana. Hem Ela güzel uyuyor hem de ben çalışmadığım için öğlen onunla beraber uyuyabiliyorum. Çalışan annelere sabır diliyorum, işleri çok zor.
BeğenBeğen
Kızım 10 aylık ve memede uyuyor😂 bu handikapın içine nasıl düştüm hiç bir fikrim yok açıkçası. Bazen nerede yanlış yaptım diyorum🤔 ipek 40. Haftayı da doldurdu o zaman doğdu. Daha hamileydim memelerden süt akıyordu😎 bu çok ilginçti çünkü hep şehir efsanesi sanıyordum bu durumu. Neyse her şeyin fazlası zarar sütünde zararmış. Geceleri alarm kurup süt sağıyordum. Dışarı çıkmaya korkar olmuştum çünkü o kadar çok doluyordu ki ipek o kadar dolu memeyi emmek istemiyordu. Çocuk emerken boğulacak o derece. Hani açıyorum fışkırıyordu diyen gıcık teyzeler vardır ya hah ben onlardandım😂 allahım fenalık geçiriyordum. Sağmaktan nefret etmiştim,her yerin süt olmasından baymıştım artık. Pompadan kurtulmak için daha çok emzirdim kendi boşaltsın diye. Ve sonra işte durum bu. Uyurken emiyor geceleri genelde güzel uyuyor ama çocuğu benden başka kimse uyutamıyor. Gece uyansa kimse sakinleştiremiyor. Eşim çok ilgili,oyalıyor,oynuyor vs. Ama geceleri sürekli ben kalkıyorum onun yanında iki büklüm uyuya kalıyorum(karyolasında yatmayı reddeti 6 aylıkken.bir gece delirdim yer yatağı yaptım şimdi herkes mutlu😁) Bazen memeden ayrılmıyor. Tabi agresif oluyorum herkese. Bu yazını okumadan önce bunun bu durumdan kaynaklı olabileceği hiç aklıma gelmemişti inan ki. Şimdi acaba mı diyorum. Aslında bir rutini var uyudumu sorun yoksa sadece 2 defa uyanıyor gece. Gündüz tabi ki benden ayrılıp yatağında uyumuyor ama ona alıştım sanırım. Yanında yatarsam sorun yok ama evde iş beni bekliyor oluyor. Ay o kadar aynı ki! Bazı geceler delirip ben 1 yaşına girsin keserim bunu memeden diyorum. Çok insaflı değil miyim 1 yaşını bekliyorum 😂 ve bir de ikinci çocuğuma vericem mamayı basıcam emziği diyorum. Peki ya hala ikinci çocuğu da düşünebilmeme ne demeli😅
Bakalım ne zaman delirip son vereceğim bu duruma😕
BeğenBeğen
Sevgili Ezgi,
Hamile kaldigimi ogrendigimde agladim, cunku anne olmak zor isti ve evet benim kocam da ya tum yuk anne de baba olmak varmis cumlesindeki isi rahat babalardan olacakti belliydi. Bir de sehir degistirme ihtimalimiz vardi ben o korktugum sehirde bir canli buyutmeye daha da korkuyordum falan filan.
Simdilerde memede uyuyan bebegim sabahlara kadar kipir kipir yanimda ve o kipirdanarak hic uyanmadan (emzirmem sayesinde) uykusuna uyku baglayarak 10-12 saat uyuyor ama ben 3 set 2ser saat ancak uyuyabiliyorum. 4 saat blok uykuya hasretim. Beynim hep bulanik duydugumu anlamaz haldeyim. Tek cikis noktam herkesin boyle oldugunu dusunmek ve annelik yukunu doganin bizim cinse verdigine kendimi inandirip kabullenmek. Halet-i ruhiyem pek fena olsa da aylar gecip gidiyor ve cocuk korkutucularinin aksine (hani su hele bi buyusun ayaklansin sen o zaman gör’cüler) buyuse de uyusam diyorum. Benimle ayni yatakta yatiyor sarilip uyuyorum, bir daha bu gunler gelmeyecek diyorum, aciyor biraz ama tadini cikarayim diyorum.
Hamileyken hep bu gunler gececek ben dogurayim vereyim babasi baksin diyordum. Simdi babasi cocuk dr u olmasina ragmen hormonlarim ona guvenmiyor yok walla korkup tirsip veremiyorum… Zaman akip gidiyor sabahlara kadar elimde telefon okumadigim haber yazi blog kalmiyor, icimdeki akli selim depresyon yerli yerinde duruyor. 2×2
2 tane 2 saat uyusam hortluyor ertesi gun yorgunluktan uyusam sabahina geciyor. En guzeli esime sarmak, inanilmaz stres attiriyor…
Iyi hissetmek icin temiz yemek, yuruyus yapmak, isleri organize edip sirayla bitirmek, bizle ayni halde insanlarla takilmak bana iyi geliyor.
Ya dur bakalim ezgi nerde ne yapiyormus okuyayim da acilayim dedigim blogta bugun de bunlar varmis.
Gececek hersey, sonra birgun bu yazdiklarimizi okuyup vay be nasil buyutmusuz ama diyecegiz….
BeğenBeğen
Ah o sinsi depresyon! Tam da dediğiniz gibi. Az uyuyunca hortluyor. Biraz dinlenince geri basıp köşesine çekiliyor. Ben de eşime sarılmaya çalışıyorum. Bazen işe yarıyor bazen de onun kesintisiz uykularını kıskanıp daha çok hırslanıyorum… Deli deli kafalarla geçiyor zaman. Geçecek evet. ben bu yorumları okumuştum ama dur cevap vereyim ha bu gün ha yarın derken bak Ela – arada sırada da olsa- memesiz uyumaya geçmeye başladı gibi. Geçecek…
BeğenBeğen
Yazidan uzun bir yorum olacak galiba ama ufacik bir faydasi olur umarim diye heveslenerek yaziyorum…
Benim bebegim de 7 haftalikken baslayip 4 aylik olana kadar memeyi reddetti gündüzleri. Gece uykusunun arasinda ise emiyordu. Yani minicik bebek tam emerek uyuyup kalacagi vakitlerde cildirmis gibi agliyor, ne emiyor ne de memesiz uyuyabiliyordu. Aklimi kaciracaktim. Yine de vazgecmeden ugrastim ugrastim tekrar duzeldi, taaa 4. Ayda. Bu arada sallanmadan uyumayan huysuz bi bebegim olmustu. Aylarca uyku sorunlariyla ugtastim. Once emmedigi icin günümü zehir eden sonra da gece 100 kere uyanıp gun icinde emmediklerini telafi etmeye calisan bir bebek. Ben de bazen dedim degdi mi bu kadar ugrastigina emzirmek icin, yalnizsin uykusuzsin bitik haldesin…
Esim ayni bahsettigin gibi, herseye kostu ama yalnızlık hissim bitmedi. Oglum 7-8 aylik olana kadar her aksam agladim uyumadan once. Bazen sabahlari da uykusuzlugun siniriyle agladim. Ama gun icinde fark ettim de oglumla olmak aslinda cok guzeldi…
Aylar gectikce, bu sehirde herkesten uzak olmanın zorluklarini kabullenip kendime bir anne olarak daha fazla guvendikce moralim duzelmeye basladi.
Melis hanimdan danismanlik almadim ama aktardiklarini uzun uzun düşündüm ve bol bol okudum. Benim en büyük korkumun oglumu incitmek oldugunu fark ettim. Cunku o kadar cok aglamisti ki aylarca, aglamasina hem tahammul edemiyor hem de artik hic aglamasin istiyordum. Uyku konusu hem gunduz hem gece uykukarinda bir kabustan farksiz anlar yasamama neden olan bebegime bakip bakip ne zaman duzgun uyuyacak diye dertleniyordum. Sonra bir gun yine bir aydinlanma geldi bana, bu konuyu aklimda buyuttukce buyuyordu ve beni icine cekip iyice mutsuz ediyordu.
Once cesaretimi topladim, gündüzleri oglumla daha daha daha yakin zaman gecirmeye basladim ve evet biraz aglamasini goze aldim. Once bebegimi telkin ettim ve onu yataginda uyutmak icin adimlar attim. Oldu!
Daha once dogru adimlari atarak uyumasini sagladigim bir Ela var elinde. Alismis olabilir memeye ama yeniden aliscak kendi kendine uyumaya. Biraz cesaret gerekli sana, bu hissettiklerin cok normal. Yalnizlik, emzirme konusundaki hislerin, tereddütler ve uykusuzlugun zorlugunu cekenler cok iyi bilir; o ofke de cok normal. Aslinda hepsi birbiriyle baglantili ama inan ki cok basit. Zor bir surectesiniz aile olarak. Sakinles once. Sonra Elayi tekrar alistiracagina inan. Sonra birazcik aglamasini goze al, sen yaninda oldukca biraz aglamanin sakincasi yok, o da rahatlayacaktir, Ela uyumaya baslayinca emzirme ile ilgili olumsuz dusuncelerin de azalacak bence…
Icini ferah tut hepsi gececek.
BeğenBeğen
Çok teşekkür ederim vakit ayırıp tane tane anlattığın için. Hepimize sağlık selamet diliyorum. 3-5 hesaplarıyla, uyku saati notlarıyla geçiyor zamanımız. Kendime güvenip bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Dediğin gibi, kendimi motive edip, alıştırabilirsin diyorum ama du bakalım. ben bu yorumları okumuştum ama dur cevap vereyim ha bu gün ha yarın derken bak Ela – arada sırada da olsa- memesiz uyumaya geçmeye başladı gibi. Geçecek…
BeğenBeğen
Eveeeet gelelim zurnanin zırt dediği yere😀 instadan da arada yazışmıştık o yüzden ‘sen’ diye başlıyorum. Iyi haber; bu bir bunalım üzülme kötü haber; harekete geçmezsen çok sağlam depresyona gider haberin olsun. Bende biraz içimi dökecek gibiyim rahatlarız belki karşılıklı 🤗 Atlas doğduğu zaman emdi bendede süt vardı ama bu işi düzgün bilmeyince benim kanallar tıkandı tabii çok fazla sıvı kaybı bebede birde sürpriz enfeksiyon hop biz hastanelik. Allah tan dr benim kafadan, ayirmiycam sizi dedi yoğun bakım yerine bir odaya kurulduk çekirdek aile. Ben bitik😵 sürekli meme sağıyor emzirmeye çalışıyor ve mama veriyoruz. Çocuğun her yeri delik deşik serumlar antibiyotikler. 3 gün uyumadan sürekli ayni işlemleri yaptık bu arada eşim inanılmaz ortak. Emzirirken sütün arttığını fark edince ben bir meme emziriyorum o öbür memeyi sağıyor filan böyleyiz. Neyse cücük toparladi şükür eve geldik. Meme yanında mamayı bırakmıyoruz devam. Eşim işe başladı ama eve erken geliyo sürekli benimle ve Atlas la ilgileniyor evdeyken bütün mama işleri onda gecede dahil, biberonlari o yıkıyor sterilizasyon onda, bana canim yanıyor diye sicak soguk presler hazırlıyor, süt artsın diye içecekler falan,evde misafir varken sofrada gözde gelmeden yemem ben diyip beni bekliyor bağlanma aşk tavan bizde 😍 sonra bu salak kadının akli, benim sütüm herşeye yeter anne sütü bu boru mu mama da neymiş beeehhg zehir zehir diye tomrisin notlari, emzirme sanati kitabı ve benzeleri ile yıkanıyor. Sonuç biberona elveda çok gururluyum ama 1 buçuk aydan sonra bitirmişim namayi kilo alimi falan iyi gidiyo peehgg. Derken gerçekler bir tokat değil bildiğin kroşe gibi çaktı yüzüme. Sadece artik memede uyuyan geceleri milyon defa kalkan hatta sadece yanimda memeyle takılan, gündüz uykularinda da kucağımdan yatağa kaydığı anda uyanan bir yenidoğan ve ben yapayalnizim. Sadece ben besliyorum sadece ben uyutuyorum. Yemek yapip yemeyi bırak sipariş vermeye mecalim yok. 4 saat uyuyan bebe 45 dk 1 saatte uyaniyor. Cihan artık erken gelmiyor, gece kalkmıyor, bebeği uyutmuyor ve geceleri uyanmıyor. Bu sadece benim bebeğim değil diyorum bu sadece benim sorumluluğum olmamali bi yerlerdr çok büyük bir hata var 😢 ben lohusa depresyonunun dibindeyim bağlanma sıfır. Bin pişmanım mamayi bıraktığıma, sürekli yapış yapışız bebegimle. Sabah öğlen gece gündüz mütemadiyen. Ve ben nefret ediyorum bedenimden. Biri olmadan yemek yiyemiyor, banyo yapamiyorum.sosyal hayat vs zaten saymiyorum bile. tabi akıllı beynim bu isyanı hemen cevaplayarak bana 4.ayda göğsümde kocaman bir zona yolladi🤐 dr dedi bu memeyi emzirme sağ öyle ver. Ok dedik bu seferde bizimki biberon almiyor. Yok allah yok almamda almam yıkılıyor ortalik. Neyse bu sefer de bir şekilde tekrar alıştırdım (ve tekrar kaybetmeye niyetim yok hatta sütüm olmasına rağmen hala günde 1-2 biberon mama veriyorum pek icmiyo ama olsun alması psikolojik olarak bana yeter) sonra zaten ben intihar etmeden çözüm bulalım dedik ve Melis hanim la görüşmeye başladık bizde. Evet işe yaradı artik geceleri kucağımda uykuya dalan bir Atlas var ama ben arada yine krizlere girmiyor degilim. Çünkü hersey çözülmedi henüz. Ama kademe kaydettik. Mesela 7.ayda gunduzleri uyuyunca yatagimda yanima koyduktan bir müddet sonra çıkabiliyorum odadan 😂 belki insanlık için küçük ama benim için DEV adimlar bunlar ve o depresyonumu bitiren adımlardı. Ha hala arada yokluyor bu yalnızlık ve bunalim yalan soyleyemem. Mesela 2 haftadir eşim inanilmaz yoğun Atlas alttan üstten diş çıkarıyor ben bu 2 haftanin toplaminda ortalama 45 saat anca uyumusumdur ve tabi ki surekli memedeydi. Ama dişler patladı ve bu akşam 10 dk da kucagimda uyudu. Şu anda parande falan atiyorum evde😉 ama durunca yine kızgınım yine kızgınım cihana kızgınım beni yalniz bıraktığı için, internettekilere kızgınım bu kadar emzirmeyle beynimi yikadiklari için, çevreye kızgınım anneliği bu kadar arşa çıkarmaya çalıştıkları için kendime kızgınım hem yetersiz hem de mutsuz hissettiğim için. Ha bu arada ek gida başladı blw yapiyorum bebeyede kızgınım her öğün yeri göğü batırdığı için ama yinede bunu çaktırmıyorum çünkü çok şirin kemiriyo herşeyi 💟 velhasıl kelam uyku için memeden döndürülüyor zorluyor ama oluyor ve bu insani inanilmaz hafifletiyor. Bir an önce adım atıp kendine de yardım edebilirsin böylece. Ama o his arada yolayacak yani en azindan beni yokluyor bi ortalığı yıkıyorum sonra geçmiyor da unutuyorum galiba yorgunluktan. Neyse geneli güneşli ara ara sağnak yağışlı geçiyor yani benim.(bu yorum esnasında 3 kere uyanıp 2sinde memeyle daldı inan artık vücudum şu süt işini kendi yavaş yavaş kesse ya diye geçirmiyor değilim) yazdım da yazdım oh biraz rahatladim umarım sana da iyi gelir yalnız değiliz 💟😘
BeğenBeğen
çok çok sağolasın! ben bu yorumu okuduğumda koşa koşa eşime okutmuştum! işte bu! bu! diyerek =) Ancak yazabiliyorum çünkü malum ev taşıdık vs.
Gerçekten kafamı dağlara vuruyorum biberonu unutturup ‘anayım beeen, emziririm’ triplerine girdiğim için. tomrismiş emzirme destek vs hesaplarıymış hepsinin hakkaten alacağı olsun. çok güzel yazmışsın. mis gibi.
Şimdi amacım yavaş yavaş memeden ayrı bir uyku oluşturmak ama du bakalım. Çalışıyorum. Tam da bu bölümler zorlarken biz de iki dişe merhaba dedik. Şimdi de bir katı gıda telaşı aldı bizi. kafayı yemezsek seneye büyük bebelerimizle gurur pozu veririz. artık.
(tarihe not: ikinciyi doğurursam ilk günden biberon meme karışık gidicem. net.)
BeğenBeğen
Sevgili kızkardeş,
Dünyada yalnız değilsin! Çocuk sahibi olmamız benim kararım. Doğurmak da benim kararımdı. Eşimin baskısıyla mücadele ettiğim süreç ne bileyim kötüydü be! Doğumdan sonra ilk 3 ayı anneciğim babacığım müthiş sevgileri ve destekleriyle kurtardı. Eş bende işe ve markete yollayıp kaybettiğimiz birisi 🙂 destek olmak istiyor ama yapamıyor. Limitleri var ! Sinirleri bozuluyor. Kendi annesi ve ailesiyle “bağlanmalarını” bitiremeyen bir kişi. Yalnızlığı burdan yak bebeğim. Eşimle aram kötü. Diğerlerinde aile kurumunu güçlendiren evlat bizde varolan çatışmaları sivriltti. Halaluyah!
Gece uykusuzluğu ve gün içerisindeki siniriyle durumu kabullenerek kurtuldum. Benim tek çözümüm kabullenmek oldu. Ruhsal yalnızlıkla Maçka parkına çıkarak ve dostlarımla ara sıra bir araya gelerek ve ne bileyim günlük çocuk bakımı karmaşası ile geçiştiriyorum. Annemle konuşuyoruz. Çemkiriyoruz ohh.
Memeden süt çıkarma mı dedin? Arkadaş çıkanda da sorun var ha! Vallahi içime su serptin! Çıkmayınca da kötü hissediyor insan kendini. Onu da kabullendim hormonlarım yerine geldikçe. Ve baskılar baskılar aman yarabbim her kanaldan bir fikir bir eleştiri bir ısrar. İster emzir ister emzirme olduğu kadar. Baskıdan kaçış yok! Bir tarafına duyurma noktasına gelmeni temenni ederim. Bak dinle herkes mama kötü diyor, ve de hazırlaması zormuş bıdı bıdı. Mama suyla çalkalanan birşey. Suyu sabahtan ısıt termosa koy. Bir de ağırlık, uyku yapıyor bebekte. Ne yalan söyleyeyim rahat veriyor tokluk hem ona hem bana. Felaket besleyici. Gülle gibi benim çoccuuum. Hem ana sütü hem mama dayamış durumdayım. Kötü müyüm şimdi ben
Pardon memede uyuma mı dedin ? :)))) Bebeğim mememde uyuyor, benimle aynı yatakta yatıyor. Yatarken emziriveriyorum çok pratik ohh. Hatta mememi emzik yapıyor sabaha karşı saat başı kalkıyor. Çook tembelim tenezzül bile etmiyorum ayrı yatağa yatsın. En sonunda kendi kaçacak! Nereden mi biliyorum:) yıllarca annem babamla yattım Ankara’nın kuz gecelerinde. Vallahi en son beni azad edin dediydim rica minnet odama çekilmiştim. Ama şu uyuma hıysuzluğu berbat. Emzik tutuyor mu? Öyleyse tam dalmaya başladığında memeni çekip hüp emziği verebilirsin. Ya da işin yoksa memesiz uyumaya-gücün geldiğinde- mücadele edeceksin. Yaşasın tembellik beah!!!!
Hayat hep inişli çıkışlı ne yaparsın.
BeğenBeğen
Nasıl güzel bir yorum, nasıl dantel gibi işlemişsin konuyu <3. Kitap yazsan ilk ben alırım. Üslup en sevdiğimden =). Cidden düşünmelisin bence. Senli benli yazıyorum bak o kadar içime sindirdim senden gelen yorumu.
—
Emzik almıyor ama şimdilerde tam memede bayılmadan yatakta uyuduğu oluyor arada. Umut bağlıyorum işte o da başaracak diye. Aldım bir yer yatağı ben gittim onun odasına yerleştim. düşmez falan hem rahat olur diye. Bakalım yuvarlanıp görücez hep beraber.
BeğenBeğen
Eşle ilgilş bir iki şey daha ilave etmek istiyorum. Bence yalnızlığa alışmak lazım yarın yanımızda olmayabilirler, meme bizde var onlarda yok o yüzden biz emziricez ve gece biz kalkıcaz, doğanın kuralı bu. O bebeğin bir babası bir annesi var evet ama bebek her zaman önce annenin. Bu ilişki başka şeylerle kıyaslanmamalı ve paylaşılmamalı bence. Baba sorumluluğunu yerine getirecek herşeyi yapacak ama emzirmek başka. Doğayı, taş devrini filan aklına getir ve bunalma bence buda geçecek tadını çıkar.
BeğenBeğen
Selam, oğlum 6 aylık ve doğduğundan beri memede uyuyor. Ben zorlamıyorum nasıl istiyorsa öyle gidiyor süreç. Ben ona uyuyorum, bende İstanbul’dan İzmir’ e taşındım. Uyku saatleri yeni yeni düzene girdi tekrardan. Bazı günler kendiliğinden uyuduğuda oluyor. Bence uyku eğitimi filan diye kasmayın, o köpek değilki, eğitilecek bir canlı değil içgüdülerle devam et bebek yönlendirsin. Ücretsiz izindeyim ve işe başladığımda çok zor olacak biliyorum ama bildiğim bir şey daha var: insan herşeye alışır. Korkma sen olmadığında da uyuyacak ve bu anların tadını çıkar. Zaman çok hızlı ilerliyor kaygılanma streslenme koyver gitsin bence, hayat çok kısa, yarının garantisi yok, böyle şeylerle yeme beynini 🙂 (sen şeklinde hitap ettim ama kendiliğinden oldu, kusuruma bakmayın)
BeğenBeğen
Yorumunuz için teşekkür ederim. Zahmet edip seslenmeniz yeter. 🙏🏻Sizi böyle güçlü ve becerikli görmek çok güzel ama maalesef ben emerek uyumasıyla tükendim ve assla memesiz uyumuyor, ağlama krizlerine giriyor. – Uyku eğitiminden hiç bahsetmedim ben sizin aklınıza gelmiş sanırım. Ben uyku eğitimi vermiyorum. Uyku konusunda bir psikologa danışıyorum.
BeğenBeğen