Derin bir nefes aldım bu ay.

Sorun diye adlandırdığım şeyler çözüldüğünden değil, ben koyverdim. Saldım bu ay.

Takip edenler bilir. Ela memede uyuyor birkaç aydır (birkaç ay olmuş bile inanamıyorum!) Yani bütün uykusunu memede uyumuyor, memede uykuya dalıyor. Sonra yerine koyuyorum. 

Bir ara müjdeli bir yazı yazmıştım Ela memede uyumayı bıraktı galiba diye, o iş fos çıktı =) Ama ilk uykuya memede daldıktan sonra devamında işe yarıyor gibi tam emin değilim…

Neyse, 8. ay bütün bunlardan, dakika hesaplarından uzaklaştığım bir ay oldu. Ela artık derdini bize çok güzel anlatıyor. Keyfine göre oyun seçiyor. Beraber sokak sokak geziyoruz Hamburg’u. Bana arkadaş olmaya başladı bile ❤

Bu ay, eve iyice yerleştik. Ela odasını iyice benimsedi. Hala memede uyusa da, artık şıp diye dalıyor ve gece daha az uyanıyor. Evet gece emzirmelerini kesmedim. Beni delirtmediği, onu yormadığı sürece biraz daha devam ederiz bence.

Ek gıda, nasıl başlasam, ay başlayamadım of geç kaldım derken bu ayın ortasında düzene girdik gibi. Hem eline veriyorum hem kaşıkla besliyorum. Yazarım bi ara ama cidden ahım şahım bi becerikliliğim olmadığından pek fikir verici bir yazı olmaz sanırım =)

Uyku… Bu ay bahsettiğim o uyku mühendisliğini geride bıraktım. Saldım gitti. Anaa bi baktım ki ben saldım bebe uyudu. Aslında şöyle oldu. günde 3 güzel uyku uyuyan bebe, gece yarısına kadar ayakta kalmak ama bu sırada da hep şikayet etmek istiyordu. Gündüz uykularını ikiye çektim, ki aslında o bunun için uğraşıyormuş birkaç haftadır ben anlamamışım, oh mis oldu. Burada Ela’nın bu ay evrildiği uyku düzenini görebilirsiniz. Üşenmedim tek tek yazdım durumu.

Bunlar dışında Ela çok keyifli. İlginç bir şekilde alt iki dişten sonra sol köpek dişi çıkıyor. Vampir gibi olacak eşşek.

Ve geri geri emekliyor gibi. Oyuncaklarına varmak yerine uzaklaşıyor. Kendisini kanepe altlarından topluyoruz, sıkışıp üzülüyor falan =) Geçecek elbet ama ben de endişelenip emekleme grubundaki hemşirelere sordum. Öğrenir yeaaa dediler.

—

Anneliğimin 8. ayında artık Ela’yla emekleme kulübüne, havuza, göle, bağa bahçeye gider haldeyim. Onların bir kısmı Hamburg’da 2. ay yazısının konusu diye oraya bırakıyorum ama şu kadarını söyleyeyim: bu hallerine bayılıyorum. Resmen bir boncuk oldu büyüdükçe. Hayranlığım, sevgim, saygım katlanarak artıyor.

…Ve içim daha çok sızlar oldu bu ay, neden bilmiyorum. Instagram’da, haberlerde hasta/yaralı/dertli bebeleri ve onlar için savaşan aileleri gördükçe yüreğim coşuyor. Hem sevinip şükrediyorum halimize hem de hep aklımda tutuyorum o insanları. Belki yardım edebileceğim bir duyuruları olur diye, üzülsem de bırakmıyorum, takip ediyorum… Elimden de başka şey gelmiyor. Bilmiyorum, hep aklımdalar işte.

Öyle işte canlar, biraz karışık yazdım sanırım.

Geldi de geçti bile bir ay daha. 9. aydan haberlerle görüşmek üzere.

Sevgiler ❤