Başlık durumu zaten anlatıyor. Bebekler, evet bize sıkıcı gelse de, ters oturtulmalılar. Hem de en az 2 yıl ama ideal olan 4 yıl. Olur mu demeyin, benim çocuğum çok hareketli demeyin, etrafı göremiyor, durmuyor demeyin. Önce şu videoyu izleyelim.

 

Burada bahsedilen şey şu: Bebeğimizin omurgası, öne savrulup çarpma şiddetini bütün yükünü aldığında ölümcül bir durum oluşuyor. Bebeğimizi tutan kemeler var evet ama kafası bedenine göre çok büyük, omurgası ve kalça kemikleri henüz o kemer baskısına hazır değil. Ve evet kazadan sonra maalesef ciddi boyun kırılmaları hatta kopmaları yaşanıyor.

Her gün kaza yapmıyoruz ama 1 kaza yaptığımızda hepimiz sağ çıkarken bebeğimizin ‘basit bir çarpmadan’ dolayı bile yaralanma ihtimali var. Bırakın oto koltuksuz kucakta taşımayı, oto koltuğunun yönü bile işte bu kadar önemli.

Ters oturuşta bebek çarpmanın kuvvetini daha geniş bir alanla karşılıyor, sırtıyla. Ve başı ilk çarpma anında geriye yaslanıyor, o şiddeti koltukla paylaşıyor. Tıpkı uzaya fırlatılan astronotların koltuklarını geri geri durması gibi. O güce ancak böyle dayanıyor vücudumuz.

Bebeğimizi bebek aynasıyla izleyebilir, önüne aktivite tepsisi koyabilir, yaşına göre sık mola verebiliriz. Bir şekile bunu kanıksamasını sağlayarak olabildiğince uzun yıllar ters oturmasını sağlamamız gerekiyor. Bunun aksini yapmamız için hiçbir mantıklı neden yok.

Oto koltuğu seçimi ile ilgili bir yazı yazdığımda link buraya gelir, şimdilik bu konu çok önemli olduğu için hızlıca bu yazıyı yayınladım.