Türkiye seyahatinden dönüş. kızımla yeniden çekirdek aile ortamına giriş ve anneliğimin 1. yılını bitirmeye hazırlanma.

Anneliğimin 12. ayı, nerdeyse en hızlı geçen ay oldu. Ha eve döndük, ha yerleştik derken doğum günü geldi çattı. Sağ olsunlar burada çok güzel insanlar tanıdık. Türk ve Alman çok tatlı arkadaşlarımız ve komşularımız oldu. Doğum günü zamanı herkes şehirde değildi ama olanlar da koşarak geldiler ve bizi yalnız bırakmadılar.

Türkiye’de olabilseydik bağ, bahçede güzel bir buluşma gibi kutlardık ama burada çoktaaan havalar soğumuştu. Hal öyle olunca bizim minik salona sığıştık.

Buranın bir adeti var, herkes kendi doğum günü pastasını kendisi yapıyor. Pek yeni bir şeymiş hazır pasta almak. O yüzden kadın olsun erkek olsun hepsi öyle ya da böyle birkaç pasta yapmayı biliyor. Ben de bunu duyunca soyundum hop dedim. Gittim Dr. Oetker kirpi mi köstebek mi ne menem hayvancıksa ondan aldım. Üstüne de süsler aldım yok altın rengi boncuklar yok yenebilir hamur vs.

Doğum günü için o kadar çok stres yaptım ki pastayı, zavallıcık yarım oldu. Tadı şahaneydi ama dış kaplamasına yetmedi içinden oyduğum kırıntılar. -Pastayı bilenler anladı =)

Misafirlere de bolca aç karnına çay ve kanepe gibi pizza ikram edebildik biraz. Şimdi dönüp bakınca tek pişmanlığım HİÇ yemek yapmamış olmak. Seneye söz verdim, Türk restoranına gidip doya doya yiyeceğiz hep birlikte.

İşte bu ay bu koşturmayla geçti. Ve biz inanamasak da 1 yıllık anne&baba olduk eşimle. Nice güzel yıllarımız olsun hep birlikte!

❤