Instagram sağolsun hepimiz birbirimizden kolayca haberdar oluyoruz. Ama bu tür yazılar da yok olup gidiyor gibi geliyor. O yüzden, pek çok anne arkadaşım da sıkça sorduğu için burada paylaşıyorum.

Ela ek gıdaya 6. ay bittiği gün geçmedi, zaman tanıdık baktık henüz süper hazır değildi acele etmedik. BLW başladık, çoğunlukla BLW gitse de aralarda karışık günleri de çok oldu. Ek gıdaya geçişte tek yok BLW mi? diye şu yazıda anlatmıştım o geçişi.

Sonrasında tamamen BLW ile devam ettik. İnişler oldu, çıkışlar oldu. Ama bugün gönül rahatlığıyla diyebilirim ki Ela için de bizim için de en iyisi bu oldu.

Biz ne yersek onu yiyor. Karnabahar yemeği, köfte, bezelye, mercimek vs. Evde ne pişerse o. Etler, balıklar, bulgur, sebze yemekleri, fırın yemekleri. Elle de yiyor çatal kaşıkla da. Kendisi karar veriyor artık nasıl hızlı gidiyorsa öyle =) Bu ‘neler yiyor?’ kısmına aşağıda detay vereceğim. Önce şu notu bir geçeyim:

Geçenlerde ’12 ay olmuş bebeği hala kaşıkla besleyenleri anlamıyorum’ tadında bir şeyler yazmıştım. Haklı tepkiler de geldi çok şaşırıp ‘aklım başıma geldi’ diyerek teşekkür eden ve bizden aldığı motivasyonla 20’li aylarda bebeğini beslemeyi bırakanlar da oldu.

Ben bu konunun konuşulmasından çok memun olduğum için her türlü tepki ve mesaja da sevinerek cevap verdim. Elimden geldiğince de açıkladım. Bir sürü anne de bana katıldı. ‘Hata yapmışım, şu yaşa geldi hala ben besliyorum, biz yandık’ diyenler de destekledi.

Burada ek gıdaya geçiş için akıl verecek değilim, isteyen uygun gördüğü gibi geçer, ben BLW ve kaşık karışık gidip BLW’ye döndüm hızlıca. AMA ısrarla söylemek istediğim bir şey var ki, ek gıdaya nasıl geçerseniz geçin, bebeğinizin büyüdüğünü gözden kaçırmayın. Bebek gibi beslemek, miktarını bilmek, bu konuda kontrolü ele almak size iyi gelse de onun için doğrusu bu mu biraz düşünün.

Bahsettiğim olay  fanatik bir şekilde BLW mi YOKSA KAŞIK MI? demek değil.

Olay şu; zamanla değişebiliyor muyuz? Bebeğimiz küçük bir çocuğa dönüşecekken ona alan açıyor muyuz? Bu yüzden, bana kızan annelerin bile aslında birkaç mesajlaşmanın sonunda, ‘kaçtığım bir şeyi gösterdiğiniz için kızgınlaştım ama düşününce kararım değişti’ demesi de bana mutluluk verdi.

Ben bu işin uzmanı değilim ama çocuğumun ömür boyu kullanacağı bir alışkanlığı sağlam kazanması için kafa yoran bir anneyim. Bu tavsiye ya da yorumum da şuradan geliyor: Ben (sebebi kaşıkla besleme mi emin değilim ama) kendim yeme bozukluğu yaşadım, bunu da yıllar sonra anladım. Yemek ‘annen üzülüyor bak ye’ diye önüme kondukça yemez olduk özellikle de ilkokul yıllarımda. Ailem de ya fark etmemiş ya da o an önemsememiş ama yıllarca aç gezdim, yemeklerden, öğünlerden kaçtım. Ela böyle olmasın, bebekler daha güzel bir başlangıç yapsın bu yeme işine diye de işte böyle çenem düşüyor.

Ben bu konuda anneden değil bebekten yanayım sizin anlayacağınız. Anneyle empati yapamıyorum, bebekle yapıyorum. O yüzden de, büyümesine ve becermesine fırsat verelim diyorum. Konuştuğum birkaç psikolog da bunu desteklediği için içim rahat olarak yazıyorum bunları. Uzun oldu, neler yediğine geçiyorum.

Bu çocuk neler yiyor?

Ela domates ve salça 10. ayda hayatına girdikten sonra bizimle aynı şeyleri yemeye başladı. Çok sık emen bir bebek olsa da tüm öğünleri de yiyordu. Sadece BLW etkisi olduğunu sanmıyorum, iştahı da yerinde farkındayım.

Öğünlerin hiçbiri için özel bir yemek ayarlamıyorum. Örnek öğünleri de detaylıca yazayım ki bana gelen pek çok soruya cevap olsun. Eğer siz de süslü tabaklar ve ultra tarifler arasında kendinizi beceriksiz ya da tembel hissediyorsanız gelin, birleşelim =) Ben o duyguyu bir süre yaşadım ve attım çok şükür.

Kahvaltı:

Omlet: Tavada sade yağ ve peynir eritiyorum, azıcık cızırdayınca yumurtayı kırıp çatalla hafif karıştırıyorum sarısını beyazına. Pişmeye yakın kapak kapatıyorum kendı buharında üstü de güzel pişiyor. Bunu tabağa alıp şerit şerit kesiyorum elle ya da çatala takarak yiyor. Her gün yese yer.

Krep: Başta yoğurtla yapıyordum artık sütle. Tam buğday unu, yumurta ve sütü kıvamına göre karıştırıyorum. El kadar kreplerde 3-4 tane yer. Kimini sade kimini krem beyaz peynirle yiyor. Sonuncuya pekmez sürüyorum.

Avokado: Her gun yese yer, çok sever. Öyle sade kesip veriyorum.

Zeytin: Tuzu alınmış yapıyorduk ama yıldık =) 4-5 tane de yediği oluyor daha fazla da. Çekirdeğini çıkarıp 4’e bölüp veriyorduk. Artık ikiye bölüyoruz.

Tahin pekmez: Aslında tahin ve keçi boynuzu özü, yani kaynamış pekmez değil de soğuk sıkım. Bu karışımdan 2 şey kaşığı yiyor. Kahvaltının sonu bu aslında. Bazen 3 istiyor, yarın diyoruz. Ne de olsa şeker. Son haftada ceviz rendeledim içine ekledim. Neden aklıma daha önce gelmemiş ki?

Peynir: Taze krem peyniri çok seviyor, kaşar gibi peynirler var burada, onları da şerit şerit kesip verince çok seviyor.

Portakal suyu: Normalde meyve suyu vermiyoruz, posası az, sırf şekerdir meyve suyu. Ama bizde görüp özendiği için kahvaltıda su niyetine, suyla karıştırıyorum. Baya seyrek bir sarı su oluyor. Bunu da son birkaç haftasonuna kahvaltısında yaptık. Çok sık değil.

Müsli: Acelemiz varsa ya da henüz kahvaltıya çok varsa ama erken uyanmışsa, kreşe koşturuyorsak falan misli devreye giriyor. Bebek müslisi diye satılan kendinden meyveli misliler ya da yetişkinler için olanlardan da oluyor, çok seviyor. Biz kefir ya da yoğurtla karıştırıp veriyoruz. Bazen bizim beslememizi istiyor, bazen kendisi yiyor. İçinde incir, üzüm, elma, badem vs olan karışımlar iyi gidiyor.

Öğlen yemeği ve akşam yemeği:

(Öğlen aslında artık kreşte yiyor ama kreş çıkışı uyuyup uyanmış oluyor ve bazen ara öğün yerine normal öğle yemeği öğünü ancak yetiyor.)

Bize ne varsa onu yer. Ev yemekleri, fırın yemekleri, tahıllar. Genelde sadece tek çeşit yemek ya da yanında yoğurt olur. Kimi zaman da domates doğrarım, ya da kuru domatesi suda bekletip açarım. Ya da yemek + kefir içer. Kefiri de kulplu bardakla içiyor ya da pipetle.

Dışarıdaysam ortam göre ya gidip kebapçıya giriyoruz ya da asya restoranı ise sebze soteli erişte ya da pilav yiyor. Fırında balık, balık sandviçi de sevdiklerinden. Ne bulursak veriyoruz damak tadına uygun olduğunu tahmin edip. Genelde yiyor.

Ara öğünler:

Muz, elma, armut gibi meyvelerden bir ikisini vemreye çalışıyorum her gün. Muz genelde en sık olanı çünkü soyması ve taşıması kolay. Diğerlerini evdeyken veriyorum. Dilim dilim kesiyorum, ısırarak yiyor. Bütün elma istedi, ısırarak yedi ama elinden çok kayıyor çok düştü. Dilimle devam ediyoruz şimdilik.

Müsli, sabah yemediyse akşamüstü güzel gidiyor. Ya da öğlen dışarıda geç ve çok ağır yediyse akşam yemek yerine de müsli veriyorum.

Kurabiye & kraker: Öğün sayılmaz ama tek tük bebek kurabiyesi yiyor. Kendim pişirmediğim için hazır yiyor, çok bayılmıyorum bu fikre ama bazen çeşit olsun diye ya da metroda oyalansın diye meyve yerine bundan verebiliyorum. (Organik sertifikalı, ilave şekersiz, tuzsuz vs.)

Kefir: Gün içinde öğünlerde yemediyse arada veriyorum.

Peynir, ekmek, yumurta: Eğer kahvaltısında yemediyse gün arasında vermeye çalışıyorum. Bazen de öğle yemeği yerine kahvaltı veriyorum.

Bütün bu yemeklerden yediği miktarlar genelde bir kase kadar oluyor. Meyveler 1 adet gibi, mislisi yemeği 1 kase gibi. Et yiyorsa bazen 1 biftek kadar bazen yarısını yer. Dönem dönem yemediği dönem dönemse beni bile yemek istediği oldu. Hastalıklar, diş etkiliyor, memeye düşkünleşiyor elbette ama her büyüme evresinde çılgın gibi yemeye geri dönüyor. Bir de gece beslemesini kesince çocuk yemekte çağ atladı, kesinlikle öneririm.

Yanında konuşmuyoruz bile çok yedi/az yedi diye. Ya da konuştuğumuzu fark edersek susuyoruz =) Anne baba olarak bunu düşünmemek zor ama aslında her güne değil toplama bakmaya alışmaya çalışıyoruz.

Zaten BLW de burada devreye giriyor. Bebek Liderliğinde Beslenme diye Türkçeleştirilmiş olsa da asıl anlamı Bebek Liderliğinde Sütten Uzaklaşma. Yani bebek süt/formül almaya devam ederken daha çok yemeğe ağırlık verip vermeyeceğini kendisi belirliyor biz o akışa uyuyoruz. Böylece tam olarak ‘sadece katı gıdaya’ ne zaman geçeceğini o biliyor.

Son not: Almanya’da yaşıyoruz, burada bebekler pek tartılmıyor. 1 yaş kontrolünden sonra bebeklik bitiyor ve rutin kontrol olmuyor. Hasta olmadıkça doktor görmüyorsunuz yani. Burada yürüme, oturma gibi kilo da bebeğe has görülüyor ve kimsede kilo baskısı yok. Boy gelişim kıstası olduğu için onu biliyorlar ama o da zaten 12 aydan sonra yavaşladığı için anlamı kalmıyor.

Evhamı az, motivasyonu çok, bebesi mutlu günler dilerim hepimize.

Sevgilerimle,

Zennube