Ela doğduğu günü saymazsak hep arabada ağlayan bir bebeydi. Hastaneden uyuyarak döndü, ben de saf gibi sevindim 😄😄. Sonradan anladım ki o sayılmazmış 🙂

Ben gezentinin önde gideni olduğum için ve eşime muhtaç olmak istemediğim için arabayla ilk günden çıkmaya niyetliydim. Cesaret kısmı vardı, gittim bi de dikiz aynası aldım. Oh mis oldu.
Ela’nın fotoğraftaki bebeğe dönüşümü: 
🌀Ela yavrucuğumun 1 dakika içinde mosmor olacak kadar ağlayıverdiği ilk 2 ay, 1 km yolu kan ter içinde gidiyorduk. Asssla durmuyordu, deliriyordu. Sonra #çıngırak denen o ennn basit ama ennn değerli oyuncağı keşfettik eşimle. (En ucuzu en iyi sesi çıkaran oldu 🙂 Çıngırdadıkça az da olsa yol alabilir haldeydik.

🌀İlk aydan itibaren arabayla dışarı çıktım. Arkada bu ayna olunca insanın aklı kalmıyor. İlk zamanlarda babaannem de yanında oturuyordu 🙂 O zamanlar white noise, çıgırak, radyo, allah ne verdiyse dayıyorduk bebeye. Ağlasa da dura dura, emzire emzire ilerliyorduk bir şekilde. Zaten gittiğimiz mesafeler çok kısaydı o dönemde.

🌀Zamanla yanında insan varsa daha çok ağladığını farkettim. Babaannem gittikten sonra, eşimle ikimiz önde oturmaya başladık. Daha sakin geçti. Ağladı ama az ağlayıp daha çabuk daldı oyuncaklara. Elimizde çıngırak arabanın camına vurdukça susuyordu ne hikmetse.

🌀4. aydaki o şahane büyüme atağı sayesinde bir sürü güncelleme geldi yavruma. Bunlardan biri de, emzirip evden çıkarsam arabaya oturduğunda uykuya geçmesiydi 💕. Her yola çıkışımı uyku saatine göre ayarladım, 45- km yol bile gittim tek başıma çünkü uyanmıyordu 🎉. Nadiren uyansa da sağa çekip emzirip devam edebiliyordum.

🌀5. ay biterken, artık uyumasa da sakince bir müzik açıyordum, etrafa bakmayı ve keyif almayı öğrenmişti. Gaa guuu şarkılar söylüyordu. Şimdi 7. ayı yarıladı. Hala atak dönemlerinde ağlak olsa da genel olarak sorunsuz bir araba bebesi oldu diyebilirim.

🌀Arabada böyle uyumaya alıştığı dönemde, sahile giderdim. Ana kucağını arabadan çıkarıp bebek arabasına takar orada yürüyüş yapardım. Assla alışık olmadığı bebek arabasında uyuma olayına da böyle alıştı. Zamanla arabada uyutup bebek arabasına aktarmama gerek kalmadı. Yürüyüş yaparsam uyur hale geldi. Tabii uykusu varsa, karnı toksa.

🌀Şimdi 7 ayı yarıladı ve hayatından memnun duruyor. Tek zorluk artık ana kucağı sadece oto koltuğu olarak kullanılıyor, bebek arabası ise pusete döndü çoktan. İşte hal böyle olunca, uyuyan bebeği hop bebek arabasına tak, devam et olmuyor. Zamansız yola çıktıysam, böyle paşa paşa bekliyorum en azından 1 saat uykusunu almasını. 💕

Bebek uyurken de en güzeli böyle yazı yazmak oluyor. Aradan çıktı bile bu yazı, sağolsun yavrum.

#dikkatarabadabebekvar #arabadabebekvar #bebeklearabasürmek #cesaretinvarmıanne