Bilmeden yaşıyoruz belki bazen?

Hayat bir gündür, o da bugündür demişler ya. Ben bunu çok unutuyorum. Sanki her an “ohoo istersek bir daha yaşanabilir” gibi geliyor. Teyzemlerin maç izlemeye bize gelmesi, çocukken anneanneme okey oynamaya gelen arkadaşları, yazları 3 ay Olympos’ta pansiyonda çalışmalarım, bayramlarda Ereğli, haftasonları arkadaşlarla gidilen gezmeler. Sanki hep “zamanı gelince yine yapılır” zannedilen şeyler. Çocukken çoğu…

Hava durumu gibi, bebe durumu: Harika Haftalar Uygulaması (The Wonder Weeks/ atak haftaları takip uygulaması)

Uykularımız raydan çıkmış bir tren gibi. Hatta o raydan çıkan trenin savrulup buğday tarlalarına uçması, seke seke her bir vagonun etrafa saçılması gibi. Her bir vagon ağlamalarla bölünen 1 saatlik bir uykuyu temsil ediyor. Harvey Karp hocamız şey demiş, “bebeler 18-20 saat uyur ama o kadar bölüktür ki, milyar dolarlık piyango kazanıp ödemeyi kuruş kuruş…